Vierde kerstdag. Onnozele kinderen. Een wat vergeten feest, vermalen in de kunstmatig gezoete balkenbrij van kerstmis – tegenwoordig sentimentele eenheidsworst van de eerste adventszondag tot en met driekoningen, met poppige stalletjes, engeltjes en antonpieckige wintertaferelen. Maar ooit was kerst een drama in bedrijven, en de kindermoord van Bethlehem was daarvan het dramatische hoogte- of dieptepunt, de afgrijselijke plotwending, de woeste dissonant, de veldslag voor de poorten van de hel. Ontstoken in razernij laat de jaloerse koning Herodes alle jongens van onder de twee jaar in Bethlehem en ommestreken vermoorden, in de hoop daarmee ook zijn rivaal te doden: de pasgeborene waarvan zelfs de heidenen zeggen dat hij de ‘koning der joden’ zal zijn. Deze zinloze slachtpartij geeft reliëf aan de persoon en het latere optreden van Jezus van Nazareth, geeft reliëf aan kerst, ja het geeft reliëf aan het christendom zelf. Daarom is het zo jammer dat deze episode in zo vele populaire hervertellingen van het kerstverhaal wordt weggemoffeld, soms zelfs helemaal weggelaten.

Lees verder OverOnnozele kinderen