Gisteren heb ik mijn debuut gemaakt als lid van het opiniepanel in het EO-programma De Tafel van Tijs. Ik mocht wat (hopelijk zinnige) kanttekeningen plaatsen bij het debat tussen SGP-lijsttrekker Kees van der Staaij en DENK-lijsttrekker Tunuhan Kuzu. Nou ja, oordeel zelf maar hoe ik het er vanaf heb gebracht. De uitzending is hier terug te kijken.Lees meer overAan tafel bij Tijs[…]
Nog niet eens zo heel lang geleden was het onbestaanbaar dat de Evangelische Omroep uitgebreid en positief stil zou staan bij de paus. Daarvoor waren de anti-paapse sentimenten in de achterban te levendig. Hoewel die zeker niet weg zullen zijn (van Andries Knevel hoorde ik dat hij wel degelijk de nodige verontruste mailtjes heeft ontvangen met als strekking dat de paus toch echt de antichrist is), hebben we de afgelopen weken toch een boeiende vierdelige EO-documentaire op de tv kunnen zien over paus Franciscus. Het is zeker geen kritiekloos portret geworden, maar de bewondering overheerst. Dan is er toch echt wat aan de hand… Toch iets van een ‘Franciscus-effect’?
Ik had het genoegen de serie al wat eerder te zien, zodat ik bij elke aflevering voor de EO/geloven-website een voorbeschouwing kon schrijven. Waarin ik veel ruimte kreeg en nam om mijn eigen gedachten over de besproken onderwerpen te ontvouwen. Het is, al zeg ik het zelf, een alleraardigst verzamelingetje mini-essays geworden over het fenomeen-Franciscus – vandaar dat ik de artikelen hier nog eens wil delen.
Bij een goed glas wijn is het makkelijk bomen opzetten. Over het leven, de liefde, het geloof – de dingen die ertoe doen. Want, zo dichtte reeds Jan van Boendaele in de vroege veertiende eeuw, in zijn fraaie Sproke up den wijn:
Die goeden wijn verlicht den zin,
Subtijlheid brinct hi ter herte in
Den ondersceedeghen van goeden zeden
Hijs conforteerlic smeinschen leden,
Ende maect elken wel ghemoet,
Die anders es van zinne goet
Up dat hine neemt bi ondersceede,
Dies laet ons al sonder beide
Den wijn drincken met blijden moede
Ende Gode dancken van allen goede
Ik geniet van de groeiende ‘subtijlheid’ in zulke gesprekken bij een glas wijn, maar besef dat die ook een keerzijde heeft. ’t Wordt al snel ingewikkeld, eindeloos gelaagd, onnavolgbaar, als je niet oppast zelfs zwaar op de hand. De volgende dag denk je: waar deden we ook al weer precies zo moeilijk over? Een soortgelijke ervaring had ik, toen ik het goede-gesprek-bij-een-goed-glas-wijn terugkeek dat ik met Andries Knevel voerde.
Zelf behoor ik tot dat selecte gezelschap van ongeveer 15 miljoen Nederlanders dat The Passion niet gezien heeft. Even was ik in de verleiding te kijken, omdat Danny de Munk de hoofdrol vertolkte, en voor Danny de Munk heb ik permanent een zwak sinds ik als kleuter Ik voel me zo verdomd alleen playbackte tijdens het straatfeest, compleet met kniebroek, bretels en pet van mijn vader. Het straatfeest, dat was in mijn kinderlijke beleving een openluchtevenement van het kaliber van The Passion, en ik playbackte er de sterren van de hemel, weliswaar niet bovenop de Erasmusbrug, maar wel bovenop een heuse tractoraanhanger die als podium dienst deed. En het massaal toegestroomde publiek (niet alleen uit de Faurestraat, maar ook uit de Van Overstratenlaan en zelfs het Bolwerk-Zuid) ging uit z’n dak.
Morgenochtend (vrijdagochtend 6 maart, dus) ben ik te gast bij het EO-radioprogramma Dit is de Dag om te praten over mijn boek Het mysterie. Ik zal ondervraagd worden door Andries Knevel. Dit actualiteitenprogramma wordt live uitgezonden, tussen 10:30 en 12.00 uur, op Radio 1. EDIT (6-2): De uitzending is hier terug te luisteren (het interview begintLees meer overInterview EO-radio[…]
