Bij een goed glas wijn is het makkelijk bomen opzetten. Over het leven, de liefde, het geloof – de dingen die ertoe doen. Want, zo dichtte reeds Jan van Boendaele in de vroege veertiende eeuw, in zijn fraaie Sproke up den wijn:
Die goeden wijn verlicht den zin,
Subtijlheid brinct hi ter herte in
Den ondersceedeghen van goeden zeden
Hijs conforteerlic smeinschen leden,
Ende maect elken wel ghemoet,
Die anders es van zinne goet
Up dat hine neemt bi ondersceede,
Dies laet ons al sonder beide
Den wijn drincken met blijden moede
Ende Gode dancken van allen goede
Ik geniet van de groeiende ‘subtijlheid’ in zulke gesprekken bij een glas wijn, maar besef dat die ook een keerzijde heeft. ’t Wordt al snel ingewikkeld, eindeloos gelaagd, onnavolgbaar, als je niet oppast zelfs zwaar op de hand. De volgende dag denk je: waar deden we ook al weer precies zo moeilijk over? Een soortgelijke ervaring had ik, toen ik het goede-gesprek-bij-een-goed-glas-wijn terugkeek dat ik met Andries Knevel voerde.
Lees verder OverMijn geloof is zo ingewikkeld niet