05
dec
Dank u, Badr Klaasje
Ze zeggen wel wat van Zwarte Piet, maar die Sinterklaas was ook niet bepaald een lieverdje. Wist je bijvoorbeeld dat de H. Nicolaas van Myra eens een ketter op zijn gezicht heeft gestompt? Nu moet gezegd: de ketter in kwestie, Arius, had de goddelijkheid van Jezus Christus betwist, dus hij vroeg er wel een beetje om. Maar dat neemt niet weg dat ketters op het gezicht stompen niet netjes is, punt uit. Dat vonden ze destijds (we schrijven het Jaar des Heren 325, tijdens het bewogen Concilie van Nicea) overigens ook, want Nicolaas werd op staande voet ontheven uit zijn bisschopsambt en zelfs in de cel gesmeten. Daar kreeg hij echter bezoek van Jezus en Maria zelf, die hem hoogst persoonlijk de tekenen van zijn bisschoppelijk gezag teruggaven: een evangelieboek (waarschijnlijk met wat blanco pagina’s achterin om aantekeningen te maken over het gedrag van kinderen) en een pallium (normaliter een witte band voor om de schouders; maar als Sint Nicolaas nog altijd dezelfde draagt weten we nu dat hij eigenlijk rood was met een geel kruis erop).
Religie moet je niet aan empirische wetenschappers overlaten. Empirici hebben namelijk zo hun eigen manier van liegen – ‘statistiek’ noemen we dat. Het kenmerk van statistiek is dat je er alles, ja werkelijk alles mee kunt aantonen. Nu, de meeste collega-wetenschappers weten dat gelukkig wel, dus die nemen dergelijke onderzoekjes meestal wel met de benodigde zoutkorrel. Alleen mijn vakgenoten, journalisten, reageren doorgaans heel eigenaardig wanneer je ze statistieken voorschotelt: hun ogen beginnen te draaien, hun evenwichtsorgaan begint te tollen, en als in hypnose nemen ze de gepresenteerde onderzoeksresultaten klakkeloos voor waar aan. Daarom konden we de afgelopen weken weer hilarische nieuwe ‘feiten’ over religie lezen in de pers. 
U heeft allemaal uiteraard aan de buis gekluisterd gezeten bij 
Onenigheid? Welnee, allerminst. Katholieken en de ChristenUnie kunnen het doorgaans prima vinden. Ikzelf kan het doorgaans ook prima vinden met de ChristenUnie — ik vind het een sympathieke partij met integere politici en doordachte standpunten. “Ik zie het probleem niet zo”, zei een van de oudere katholieke dames die afgelopen vrijdag uitgenodigd was voor een rondetafelgesprek met leden van de Tweede-Kamerfractie en van de Nijmeegse afdeling van de ChristenUnie. Ook de uitgenodigde katholieke jongeren zagen het probleem niet zo. Ik was ook uitgenodigd, en om te voorkomen dat het een te klef onderonsje werd, heb ik maar gezegd dat ik het probleem wél zag. Prompt werd ik 
Inmiddels is Caritas in veritate ook 
Met hartelijke groet. Daarmee sluit ik mijn brieven en mails het liefst af. Ik vind het simpelweg mooier dan ‘Met vriendelijke groet’. Persoonlijker, informeler, ja zelfs vriendelijker, hoe paradoxaal ook. Een vriendelijke groet is formeler, onpersoonlijker, neutraler. Het voordeel daarvan is dat je het bijna altijd kunt gebruiken — zeker wanneer je iemand niet kent en/of voor de eerste keer schrijft is een ‘vriendelijke groet’ gepaster. Een ‘hartelijke groet’ is voor een stadium daarna; het toont betrokkenheid, vriendschappelijkheid en openheid. Nu heb ik nooit zo lang stilgestaan bij het type groeten om een brief of e-mail mee af te sluiten, hoor. Maar daar heeft de heilige Paulus vandaag verandering in gebracht.