D(eetman)-Day: mijn eerste indrukken
Wanneer je, zoals ik, vóór het verschijnen van het Deetman-rapport een boek geschreven hebt waarin de misbruikschandalen binnen de katholieke Kerk een prominente rol spelen, dan kijk je natuurlijk met bijzondere belangstelling uit naar dat rapport. Het kan zomaar gebeuren dat je je boeken van de schappen moet laten halen omdat alles wat je erin beweert door de feiten ingehaald is. In Van klokken en klepels kon ik nog zeggen: we kennen de precieze omvang van het probleem nog niet, we weten niet of het meer of minder voorkomt in katholieke kring, enzovoort. Maar sinds afgelopen vrijdag gaat die vlieger niet meer op – het was D-Day, Deetman-Day, het langverwachte uur van de waarheid… Nu ik de samenvatting en flarden van het complete rapport gelezen heb en de verslaggeving erover een beetje gevolgd heb, concludeer ik alvast voorzichtig dat mijn boek in de schappen mag blijven liggen.